یادداشت 11 بهمن

 سلام گل پسر مامان

امروز صبح بیدار شدنی خیلی اذیتم کردی همش گریه می کردی و می گفتی مهد نمی رم. چیکار کنم از دست تو بچه جون. بابات هم که عین خیالش نیست صبحانه خورد و خوداحافظی و به سلامت. کاش این باباها و مامانها یه ماهی جاشون رو عوض کنن آخ چه مزه ای داره، همش باید ناز بچه بکشند و کار خونه و کار بیرون و ....

ما هم یه ماهی نفس می کشیم

می دونم نمی شه ولی همین که بهش فکر هم کنیم خوبه

بالاخره با ترفند مادرانه و ناز و نوز جنابعالی راضی شدی لباس بپوشی و راه بافتیم. ولی خدار و شکر توی راه اذیتم نکردی به مهد هم که رسیدیم سرحال بودی.

پارسا می دونی تو جیگر طلای منی، نفس منی، عشق منی، جون منی و ...