نصیحت

نصیحت چارلی چاپلین به دخترش

اسم من چاپلین است با همین نام چهل سال مردم روی زمین را خنداندم وبیشتر از آنچه آنان خندیدند خود گریستم.  زندگی فقط موسیقی و رقص وآواز نیست، نیمه شب که از سالن آمفی تآتربیرون میآیی تحسین کنندگان ثروتمند را یکسره فراموش کن.و حال آن راننده تاکسی را بپرس  حال زنش را بپرس  واگر آبستن بود  وپولی  نداشت تا برای بچه اش لباس بخرد ،  چک بکش و پنهانی توی  جیب شوهر اوبگذار . به نماینده خود در بانک پاریس دستور داده ام فقط این نوع چکهای تو را ، بی چون و چرا قبول کند اما برای خرجهای دیگرت باید صورتحساب بفرستی.گاه وبیگاه با اتوبوس و با مترو شهر را بگرد . مردم را نگاه کن ودست کم روزی یک بار بگو : من از آنان هستم. تو یکی از آنان هستی .دخترم: هنر پیش از آن که دو بال  دورپرواز  به آدم  بدهد  اغلب دو پای او را نیز می‌شکند .دخترم: من خواهم مرد و تو خواهی زیست. امید من است که هرگز در فقر زندگی نکنی. اما اگر هرگاه دو فرانک خرج کردی با خودت بگو: دومین سکه مال من نیست. این مال یک فرد گمنام است که به آن محتاج است.برای پیدا کردن فقیران نیاز به جستجو نداری . این نیازمندان گمنام را اگر بخواهی همه جا خوب خواهی یافت.دل به زر و زیور دنیا نبند زیرا بزرگترین الماس این جهان آفتاب است وخوشبختانه این الماس بر گردن همه می درخشد